تحریریه 
در دورانی که سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره ما شده‌اند، یک استارتاپ فرانسوی با راه‌حلی نوآورانه هنجارها را به چالش کشیده است. این شرکت از «آسترادیا» (Astradia)، یک ردیاب ستاره، رونمایی کرده که برای عملکرد مستقل از سیستم‌های GPS متعارف طراحی شده است. این پیشرفت با هدف افزایش ایمنی هوانوردی غیرنظامی و نظامی، با تکیه بر ناوبری آسمانی، جایگزینی قابل اعتماد برای روز و شب ارایه می‌دهد.
این فناوری که توسط استارتاپ فرانسوی «سودرن» (Sodern)، یکی از شرکت‌های تابعه «آرین‌گروپ» (ArianeGroup)، توسعه یافته است، برخلاف سیستم‌های ماهواره‌ای سنتی مانند GPS و گالیله که در برابر اختلال (جمینگ) و فریب (اسپوفینگ) آسیب‌پذیر هستند، جایگزینی قدرتمند ارایه می‌دهد. آسترادیا با استفاده از ردیابی ستاره‌ها، این آسیب‌پذیری‌ها را دور می‌زند و حتی در نور روز نیز ناوبری قابل اعتمادی را فراهم می‌کند. این نوآوری ریشه در تجربه گسترده سودرن در اکتشافات فضایی دارد، جایی که هزاران ردیاب ستاره ساخت این شرکت به کار گرفته شده‌اند.
ردیابی دقیق، پنهان و مقاوم در برابر اختلال
یکی از مزایای کلیدی آسترادیا، قابلیت عملکرد آن بدون انتشار هیچ‌گونه سیگنالی است که پنهان‌کاری کامل را برای کاربرانش فراهم می‌کند. این ویژگی در سناریوهایی که تهدید اختلال وجود دارد، حیاتی است. این دستگاه فشرده و سبک، کمتر از سه پوند (حدود ۱.۳ کیلوگرم) وزن دارد و ابعاد کوچک آن امکان یکپارچه‌سازی آسان با انواع هواگردها، از پهپادهای نظارتی گرفته تا هواپیماهای تجاری و کاربردهای حساس نظامی را فراهم می‌کند.
آسترادیا هنگامی که با یک سیستم ناوبری اینرسیایی (INS) ترکیب شود، اندازه‌گیری‌های دقیق و مداومی را تضمین می‌کند. این یکپارچه‌سازی، انحرافات طبیعی در سنسورهای اینرسیایی را تصحیح کرده و به دقتی در حد چند ثانیه قوسی می‌رسد که معادل دقت یک متری در فاصله ۷۰ مایلی (حدود ۱۱۲ کیلومتر) است؛ چنین دقتی برای سیستم‌های ناوبری معمولی یک دستاورد قابل توجه محسوب می‌شود. این سیستم که در نمایشگاه هوایی پاریس عرضه شد، با قیمت تقریبی ۲۷۵ هزار دلار برای هر واحد (قبل از مالیات) به فروش می‌رسد. اگرچه این یک سرمایه‌گذاری قابل توجه است، اما افزایش تقاضا برای امنیت در هوانوردی، این هزینه را توجیه می‌کند.
چالش‌ها و آینده ناوبری با نگاه به ستارگان
با وجود تمام مزایا، آسترادیا با چالش‌هایی نیز روبروست، به ویژه وابستگی آن به آسمان صاف برای مشاهده ستاره‌ها. این محدودیت می‌تواند کارایی آن را در محیط‌های ابری یا بسیار آلوده تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، همانطور که اشاره شد، یکپارچه‌سازی آن با سیستم‌های اینرسیایی به حفظ دقت در زمانی که مشاهده مستقیم آسمان ممکن نیست، کمک می‌کند.
[سیستم‌های اینرسیایی (Inertial Navigation Systems – INS) سیستم‌های ناوبری خودکفایی هستند که با استفاده از حسگرهایی مانند شتاب‌سنج‌ها و ژیروسکوپ‌ها، موقعیت، جهت و سرعت یک جسم را بدون نیاز به هیچ سیگنال خارجی (مانند GPS) محاسبه می‌کنند. این سیستم‌ها حرکت را نسبت به یک نقطه شروع، جهت و سرعت اولیه ردیابی می‌کنند.]
هرچند هزینه اولیه این سیستم بالاست، اما مزایای بلندمدت آن می‌تواند سرمایه‌گذاری را توجیه کند، به ویژه در بخش‌هایی که امنیت و دقت در اولویت قرار دارند. قابلیت عملکرد آسترادیا بدون نیاز به به‌روزرسانی مداوم یا وابستگی به سیگنال‌های خارجی، به معنای کاهش هزینه‌های نگهداری و عملیاتی در طول زمان است. آینده آسترادیا به سازگاری و مقیاس‌پذیری آن بستگی خواهد داشت. آیا این فناوری به کاربردهای تخصصی نظامی و هوانوردی محدود خواهد ماند یا کاربردهای گسترده‌تری در ناوبری روزمره پیدا خواهد کرد؟ این احتمال وجود دارد که ترکیب این فناوری با لوازم الکترونیکی مصرفی مانند گوشی‌های هوشمند و خودروها، عصر جدیدی از ناوبری بدون محدودیت‌های سنتی GPS را آغاز کند.
دیدگاه‌تان را بنویسید