به نظر می‌رسد در جدیدترین روند مرتبط با رفت‌وآمد روزانه به محل کار، شماری از مسافران شهری به «خاموشان دیجیتال در مسیر» تبدیل شده‌اند؛ اصطلاحی جدید برای توصیف کسانی که در طول مسیر، به جای چک کردن ایمیل، خواندن کتاب یا استفاده از تلفن، ترجیح می‌دهند هیچ کاری انجام ندهند.
این پدیده که گاهی شامل خیره شدن به فضا یا حتی برقراری تماس چشمی با همسفران می‌شود، می‌تواند برای دیگران کمی نگران‌کننده باشد، اما در واقع نوعی جدا شدن از دنیای دیجیتال و فشار دائمی است.
این پدیده، که نام آن توسط پادکستری به نام کورتیس مورتون ابداع شده است، با روند مشابهی که سال گذشته در میان مسافران هواپیما با نام «راو داگینگ» (Raw Dogging – اجتناب از سرگرمی در سفر) محبوبیت پیدا کرد، شباهت‌هایی دارد. هر دو اساساً به معنای پرهیز از هرگونه سرگرمی در طول سفر، کنار گذاشتن گوشی، کتاب یا لپ‌تاپ و استفاده از زمان سکوت برای فکر کردن است. با اجبار بیشتر شرکت‌ها به بازگشت کارکنان به دفتر و افزایش تعداد مسافران روزانه نسبت به پنج سال گذشته، انتظار می‌رود این پدیده، از جمله نگاه‌های خیره و تماس‌های چشمی ناخوشایند، بیشتر شود. آماندا اگوستین، مربی شغلی، می‌گوید با توجه به اینکه بازگشت به دفتر برای بسیاری چالش‌برانگیز است، جای تعجب نیست که از زمان رفت‌وآمد برای آماده‌سازی ذهنی برای روز کاری یا رفع خستگی پس از کار استفاده کنند، نه اینکه بی‌هدف در شبکه‌های اجتماعی بچرخند.
کارشناسان دیگر نیز معتقدند که این پدیده می‌تواند نوعی «مقابله با فرسایش مرزهای» کار و زندگی شخصی باشد. الویز اسکینر، نویسنده و روان‌درمانگر، می‌گوید کارکنان زمانی که به دفتر می‌رسند «ورود ساعت» می‌زنند، نه زمانی که سوار قطار می‌شوند. آن‌ها با این کار، «بخش کوچکی از زمان خود را پس می‌گیرند» تا دقیقا کاری را که می‌خواهند انجام دهند. او توضیح می‌دهد که این می‌تواند مقاومت در برابر انتظار برای همیشه در دسترس بودن یا فشار برای بهره‌وری باشد که با الزامات بازگشت به دفتر و تعدیل نیروها همراه است.
فراتر از مقاومت، متخصصان می‌گویند «هیچ کاری نکردن» در مسیر رفت‌وآمد فواید واقعی برای سلامت روان و بهره‌وری دارد. خیره شدن به بیرون از پنجره می‌تواند استرس و خستگی ناشی از تماشای صفحه‌نمایش را کاهش دهد و راهی عالی برای مقابله با حجم بالای اطلاعات (Information Overload) است. تاماش بوکور، استاد دانشگاه، می‌گوید «بی‌کاری بیدار» ضرورتی برای همه انسان‌هاست زیرا مغز نیاز به زمان برای سازماندهی مجدد افکار دارد نه دریافت ورودی جدید. برخی متخصصان نیز معتقدند این کار می‌تواند باعث افزایش بهره‌وری شود زیرا دوره‌های تمرکز شدید نیاز به زمان استراحت ذهنی دارند.
ناتاشا استنلی، کارشناس تغییر شغل، معتقد است دوری از فضای مجازی در مسیر رفت‌وآمد می‌تواند «بخش قدرتمندی از روز کاری» باشد زیرا منجر به تفکر حالت پراکنده (Diffuse-Mode Thinking) می‌شود. او توضیح می‌دهد که در این حالت، ارتباطات عصبی جدیدی بین مفاهیم مختلف شکل می‌گیرد. اساساً، اجازه دادن به ذهن برای استراحت و جذب آنچه در طول روز دیده، به آن کمک می‌کند تا قطعات را کنار هم بگذارد و در نهایت ایده‌های جدیدی جرقه بزند. تفکر تصویر بزرگ در این حالت رشد می‌کند؛ زمانی که به ذهن اجازه می‌دهید پرسه بزند و ارتباطات تصادفی برقرار کند (مانند خیره شدن به بیرون از پنجره قطار).
البته مانند هر چیز دیگری، تعادل کلید اصلی است. اگر کسی همیشه در طول رفت‌وآمد خود «خاموش» شود و هرگز از آن زمان برای برنامه‌ریزی روز یا ارتباط با دیگران استفاده نکند، ممکن است در محل کار احساس پراکندگی بیشتری داشته باشد یا عقب بماند. نیاز مداوم به جدا شدن از واقعیت نیز می‌تواند نشان‌دهنده مسائل عمیق‌تری باشد که شاید ناشی از استرس شغلی باشد. متخصصان توصیه می‌کنند برای «جدا شدن مولد»، نیت و هدف مهم است: آیا ذهن در حال شارژ شدن است یا از افکار کاری اجتناب می‌کند؟ دانستن دلیل اقدام (یا عدم اقدام) به استفاده عاقلانه‌تر از زمان کمک می‌کند.
منبع: Fortune
مطالب مرتبط
پربازدیدهای هفته
پادکست زوم
