تحریریه 
«مایلز کانر» (Myles Connor)، یکی از مشهورترین سارقان هنری آمریکا که در دهه ۱۹۸۰ یک نقاشی رامبراند را از موزه‌ای در بوستون دزدیده بود، به سرقت بزرگ آخر هفته از «موزه لوور» پاریس واکنش نشان داد. او این سرقت را «بسیار نزدیک» به گران‌ترین سرقت موزه در تاریخ توصیف کرد.
روز یکشنبه، چندین نفر با لباس مبدل کارگران ساختمانی وارد این موزه مشهور جهانی در پاریس شدند. آن‌ها با شکستن ویترین‌ها، جواهراتی را که زمانی به امپراتور «ناپلئون اول» و همسر دومش، ملکه «ماری لوئیز» تعلق داشت، به سرقت بردند. به گفته مقامات، سارقان با موتورسیکلت از محل فرار کرده‌اند.
سارقان چگونه از جواهرات لوور پول در می‌آورند؟
کانر در تماس تلفنی با «ای‌بی‌سی نیوز» (ABC News) در مورد چگونگی کسب درآمد سارقان از این اشیا توضیح داد. او گفت: «بهترین کاری که می‌توانند انجام دهند تا از آن‌ها پولی به دست آورند، این است که چند سال آن‌ها را نگه دارند و سپس شخصی، مثلا یک وکیل، به موزه نزدیک شود و بگوید: ببینید، من این افراد را می‌شناسم که شاید بتوانند اشیا را بازیابی کنند، اما جان‌شان را به خطر می‌اندازند.»
او تخمین می‌زند که پاداش (یا باج) برای بازگرداندن این اقلام می‌تواند تا ۵ میلیون دلار باشد.
تجربه شخصی مایلز کانر در سرقت رامبراند
کانر تجربه شخصی خود را نیز یادآوری کرد. او گفت: «من رامبراند را از موزه هنرهای زیبا بوستون (MFA) دزدیدم، این هدفم بود.» او توضیح داد که قصدش از این سرقت، استفاده از آن نقاشی به عنوان «ابزار چانه‌زنی» برای کاهش یا لغو اتهامات علیه خود بود.
کانر افزود: «و همین کار را هم کردم. علاوه بر آن، ۵۰ هزار دلار پاداش برای کشف و بازگرداندن نقاشی به موزه دریافت کردم. بنابراین، نه تنها اتهاماتم لغو شد، بلکه پاداش نقدی هم گرفتم.» (این نقاشی توسط دوستش «ال دوتولی» (Al Dotoli)، مدیر سابق فرانک سیناترا، بازگردانده شد.)
«سارقان منفور خواهند شد»
مقامات فرانسوی تحقیقات گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند، اما هنوز هیچ مظنونی به طور علنی شناسایی نشده است. حداقل ۹ قطعه جواهر با «ارزش تاریخی و میراثی غیرقابل تخمین» – شامل تاج، گردنبند، گوشواره و سنجاق سینه – در این سرقت جسورانه دزدیده شده‌اند.
کانر تاکید کرد که اگر این اشیا به دلیل اهمیت تاریخی‌شان آسیب ببینند، «مایه شرمساری» خواهد بود.
او به ای‌بی‌سی نیوز گفت: «این مجموعه‌ای عظیم از آثار غیرقابل جایگزین است. فقط ارزش سنگ‌ها مطرح نیست، بلکه ارزش زیبایی‌شناسی، تاریخ و آنچه برای کشور نمایندگی می‌کنند، اهمیت دارد.»
کانر در پایان گفت: «آن‌ها [سارقان] توسط کل کشور منفور خواهند شد، زیرا این‌ها گنجینه‌های ملی هستند.»
