تحریریه 
شرکت «اوبر» در اقدامی که نشان‌دهنده چالش‌های عمیق در بخش حمل‌ونقل باری این شرکت است، «ربکا تینوچی» (Rebecca Tinucci)، از مدیران سابق «تسلا» را به عنوان مدیرعامل جدید «اوبر فریت» (Uber Freight) منصوب کرد. این انتصاب پس از آن صورت گرفت که «لیور ران»، بنیان‌گذار این بخش، برای پیوستن به استارتاپ کامیون‌های خودران «وابی» (Waabi) از سمت خود کناره‌گیری کرد. تینوچی اکنون با وظیفه‌ای دشوار روبرو است: حل مساله‌ای به نام اوبر فریت که از زمان تاسیس در سال ۲۰۱۷، به جز یک دوره کوتاه، همواره زیان‌ده بوده است.
ایده اولیه اوبر برای ورود به صنعت حمل‌ونقل باری، استفاده از فناوری و هوش مصنوعی برای دیجیتالی کردن فرایندها و ایجاد ارتباط میان فرستندگان بار و رانندگان کامیون بود. این شرکت با خرید ۲.۲۵ میلیارد دلاری شرکت مدیریت حمل‌ونقل «ترنس‌پلیس» (Transplace) در سال ۲۰۲۱، سرمایه‌گذاری خود را در این حوزه سنگین‌تر کرد. با این حال، این شرط بندی بزرگ هرگز به نتیجه نرسید. برخلاف انتظار اوبر، رقبای سنتی به‌سرعت خود را با فناوری‌های جدید تطبیق دادند و مزیت اولیه استارتاپ‌های دیجیتال را از بین بردند. در حالی که بسیاری از این استارتاپ‌ها مانند «Convoy» و «Transfix» از گردونه رقابت خارج شدند، اوبر فریت به عنوان تنها بازمانده بزرگ، همچنان با زیان دست‌وپنجه نرم می‌کند.
یک بخش ناسازگار با مدل کسب‌وکار اوبر
رکود طولانی در صنعت حمل‌ونقل که اکنون وارد سومین سال خود شده، شرایط را برای اوبر فریت دشوارتر کرده است. این بخش، به استثنای سال ۲۰۲۲ که به دلیل شرایط ویژه پس از همه‌گیری کرونا به نقطه سربه‌سر رسید، هرگز سودآور نبوده است. این عملکرد ضعیف در تضاد کامل با موفقیت چشمگیر بخش دلیوری (تحویل) اوبر قرار دارد. واحد تحویل اوبر که زمانی زیان‌ده بود، در سال ۲۰۲۳ سودی معادل ۱.۵ میلیارد دلار و در سال گذشته ۲.۵ میلیارد دلار ثبت کرد و پیش‌بینی می‌شود امسال به سود ۳.5 میلیارد دلاری دست یابد.
به نظر می‌رسد صبر «دارا خسروشاهی»، مدیرعامل اوبر، در مورد این بخش به پایان رسیده است. مدیران اوبر در ۹ کنفرانس گزارش مالی اخیر این شرکت، تقریبا هیچ اشاره‌ای به اوبر فریت نکرده‌اند و این سکوت، گمانه‌زنی‌ها درباره آینده این واحد را تقویت کرده است. مشکل اصلی این است که اوبر فریت هیچ هم‌افزایی و ارتباط معناداری با کسب‌وکارهای اصلی اوبر یعنی تاکسی اینترنتی و تحویل کالا ندارد. مدل موفق اوبر بر پایه استفاده از میلیون‌ها راننده با وسایل نقلیه شخصی استوار است، در حالی که صنعت حمل‌ونقل باری، دنیایی کاملا متفاوت است.
اکنون خسروشاهی با گزینه‌های دشواری روبرو است: فروش این واحد با قیمتی بسیار پایین‌تر از ارزش واقعی به دلیل رکود بازار، جدا کردن آن به عنوان یک شرکت مستقل که احتمالا به دلیل زیان‌دهی دوام نخواهد آورد، یا ادامه فعالیت به امید بهبود بازار در سال ۲۰۲۶ که چندان قطعی نیست. حتی اگر تینوچی بتواند معجزه‌ای کرده و این بخش را به سوددهی برساند، سوال اساسی همچنان باقی است: آیا این واحد اساسا به مدل کسب‌وکار اوبر تعلق دارد؟ به نظر می‌رسد فرصت برای ایجاد تحول در صنعت حمل‌ونقل از دست رفته و اوبر فریت به یک سربار برای شرکت مادر تبدیل شده است.
