بزرگسالان جوان در آمریکا با یک شوک بیسابقه در بازار کار مواجه شدهاند که بسیار حادتر از سایر گروههای جمعیتی است. این بحران نه تنها پیدا کردن شغل را برای آنها دشوار کرده، بلکه میتواند رشد شغلی آنها را برای دهههای آینده متوقف کند و زنگ خطر را برای ظهور یک «نسل گمشده» به صدا درآورد.
نرخ بیکاری در میان جوانان ۱۶ تا ۲۴ ساله در ماه اوت به ۱۰.۵ درصد رسیده که بالاترین میزان از زمان پس از همهگیری کووید است. اگر آن دوره استثنایی را کنار بگذاریم، بیکاری جوانان از سال ۲۰۱۶ تاکنون به این سطح بالا نرسیده بود. این روند نگرانکننده نه تنها فارغالتحصیلان دانشگاهی، بلکه جوانانی با مدارک دیپلم و کاردانی را نیز در بر گرفته است. «گای برگر» (Guy Berger)، مدیر تحقیقات اقتصادی در موسسه «برنینگ گلس» (Burning Glass Institute)، هشدار میدهد: «انبوهی از جوانان به دنبال کار هستند و خطر ایجاد نسلی گمشده وجود دارد که برای یافتن شغل زمان زیادی را از دست داده است.» او میافزاید: «آنها برای قرار گرفتن روی اولین پله نردبان شغلی در تقلا هستند و این یعنی در طول دوران حرفهای خود به پلههای بالاتر درآمدی نخواهند رسید.»
دلایل بحران اشتغال جوانان: از هوش مصنوعی تا سیاستهای تجاری
مجموعهای از عوامل گذرا و ساختاری، استخدام جوانان را متوقف کرده است. از یک سو، عوامل دورهای مانند عدم قطعیت اقتصادی ناشی از سیاستهای تجاری و نرخ بهره بالا وجود دارد. از سوی دیگر، عوامل ساختاری مانند گسترش «هوش مصنوعی» (AI) که منجر به حذف موقعیتهای شغلی سطح پایه شده، نقشی اساسی ایفا میکنند. این تغییر ساختاری میتواند یک محیط استخدامی دشوار را برای جوانان در آینده قابل پیشبینی رقم بزند.
آمارها نیز این تصویر نگرانکننده را تایید میکنند. بازنگری در دادههای دولتی نشان داد که اقتصاد آمریکا در دوره ۱۲ ماهه منتهی به مارس گذشته، حدود ۸۵۰ هزار شغل کمتر از آنچه قبلا تخمین زده شده بود، ایجاد کرده است. بیشترین کاهش در بخش اطلاعات (شامل پردازش داده)، تجارت عمدهفروشی و صنعت اوقات فراغت و هتلداری رخ داده است؛ صنایعی که به طور معمول میتوانستند پذیرای نیروی کار جوان باشند.
واقعیتی تلخ برای نسل جوان آمریکا
این بحران به شدت بر روحیه جوانان تاثیر گذاشته است. نظرسنجی «فدرال رزرو نیویورک» (New York Fed) نشان میدهد که مصرفکنندگان به طور متوسط تنها ۴۵ درصد شانس برای یافتن شغل جدید در صورت از دست دادن موقعیت فعلی خود قایل هستند که پایینترین میزان از سال ۲۰۱۳ تاکنون است. در میان تمام گروههای سنی، کارگران زیر ۴۰ سال بیشترین بدبینی را نسبت به امنیت شغلی خود در سال آینده دارند.
برای سالها، یک شکاف واقعیت میان تصور مصرفکنندگان از اقتصاد و شاخصهای نسبتا مناسب وجود داشت که از آن با عنوان «وایبسشن» (vibecession) یاد میشد. اما اکنون برای جوانان آمریکایی، این شکاف از بین رفته است: بازار کار برای آنها دقیقا به همان بدی است که باور دارند.
دیدگاهتان را بنویسید